Wniebowzięcie Najśw. Marji Panny: Msza święta

Rok Boży w liturgji i tradycji Kościoła świętego

Introit nawołuje do radości niebo i ziemię. Śpiewy aniołów towarzyszą pochwale Syna Bożego, który Marję do nieba wziął. „Radujemy się w Panu w tym uroczystym dniu, poświęconym czci błogosławionej Marji Dziewicy, której Wniebowzięcie cieszy aniołów, chwalących Syna Bożego. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi św.”

Lekcja (Sir 24, 11—20) sławi cnoty Marji i jej niebiańską chwałę, przyczem posługuje się najrozmaitszemi, a zawsze wdzięcznemi obrazami. „Wyniesionam w górę, jako drzewo cedrowe na Libanie i jako cyprys na górze Syjon. Wywyższyłam się jako palma w Kades i jako krzaki róży w Jerycho; jako piękna oliwa na polu i jako jawor jestem wywyższona nad wodą na ulicach. Jako cynamon i balsam woniejący wydałam wonność, jako mirra wyborna dałam słodkość wonności.”

Ofiarowanie daje wyraz radości z powodu chwały Najświętszej Dziewicy. „Wniebowzięta jest Marja; radują się aniołowie, wychwalają i błogosławią Pana. Alleluja!”

Komunja przypomina ostatnie słowa ewangelji. „Marja najlepszą cząstkę obrała, która od niej odjęta nie będzie.” Zaprawdę Marja obrała najlepszą cząstkę, gdy według wyroku Bożego pokornie przyjęła na siebie ciężar macierzyństwa i poczęła z Ducha św. Syna Bożego. – Oto powód jej chwały.