Rekonstrukcja historycznej kraty na zamku Książ

Zamek Książ

Zamek Książ w Wałbrzychu otrzymał dotację od Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego w wysokości 50 tysięcy złotych. Środki zostaną wydane na rekonstrukcję i montaż ozdobnej kraty w południowym skrzydle zamku między Tarasem Kasztanowcowym a Muszlą Mozaikową.

W styczniu 2024 r. kierownik delegatury Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Wałbrzychu, pani Anna Nowakowska, udzieliła pozwolenia na kolejne prace na Tarasie Kasztanowcowym. Do najważniejszych działań na tym etapie należy odtworzenie kutej, ażurowej kraty wraz z furtką, która znajdowała się pierwotnie w przejściu z Tarasu Kasztanowcowego do niszy w południowym murze zamku, gdzie znajduje się urokliwa Muszla Mozaikowa. Zaginiona po II wojnie światowej krata musi być odtworzona na podstawie kilku zachowanych fotografii. Projekt wykonawczy rekonstrukcji wykonał pan mgr inż. Bogdan Kołtowski. W ubiegłym roku została odrestaurowana Muszla Mozaikowa, ale to nie koniec planowanych prac.

Taras Kasztanowcowy cieszy się opinią jednego z najpiękniejszych w zamku Książ. Do wczesnych lat powojennych zdobiła go zachwycająca wolnostojąca fontanna. Różowa, wysmakowana barwa kamienia zbiorników dobrana jest kolorystycznie do otaczających ją elementów architektonicznych, tworząc przemyślaną całość wraz z zielenią drzew i roślin oraz balustradą tarasu.

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie?

Wymienione elementy kamienne stanowiły pierwotnie tło dla bogatej i niezwykle atrakcyjnej oprawy rzeźbiarskiej. Fontanna została w 1912 r. pozyskana przez właściciela zamku Jana Henryka XV Hochberga von Pless we Florencji i ustawiona w Książu w 1913 r. Basen dekorowały odlane z brązu figury (19) i maszkarony (4). Dolny basen zdobiły rzeźby sześciu muzykujących satyrów siedzących na narożnikach. Do stopy przylegały plecami cztery figury syren, którym z biustu tryskała woda, powożących muszlami zaprzężonymi w hipokampy. W centrum górnej misy, z dyszami wodnymi w ustach maszkaronów, ustawiona była prawie naturalnej wielkości rzeźba Apolla pokonującego Pytona w otoczeniu siedzących na krawędzi misy satyrów, mierzących w nią trójzębami i strzałami z łuków. Rzeźby te odlane zostały we florenckim Fonderia Artistica Ferdynanda Marinellego. Po wojnie do 1952 r. rozkradzione zostały wszystkie metalowe rzeźby. Zachował się tylko in situ kamienny basen z dwiema misami.